سهام، اوراق قرضه و صندوق های سرمایه گذاری مشترک اجزای شناخته شده و قدرتمند یک سبد متنوع هستند. برای دستیابی به بازده مورد نظر برای دستیابی به اهداف، اطمینان از وجود انواع مختلف سرمایه گذاری در یک سبد بسیار مهم است.
خلاصه
- زمانی که سرمایه گذار سهامی را خریداری می کند، مالکیت بخشی به شکل یک سهم خریداری می شود.
- اوراق قرضه نوعی سرمایه گذاری است که برای کمک به دولت ها و شرکت ها برای جمع آوری پول طراحی شده است.
- در یک صندوق سرمایه گذاری مشترک، پول جمع آوری شده از سرمایه گذاران مختلف با هم جمع می شود تا انواع مختلفی از اوراق بهادار خریداری شود.
سهام چیست؟
زمانی که سرمایه گذار سهامی را خریداری می کند، مالکیت بخشی به شکل یک سهم خریداری می شود. اگر کسب و کار یا بنگاه اقتصادی به خوبی کار کند، سرمایه گذار با مشاهده افزایش ارزش سهم سود می برد. سهم را می توان نگه داشت یا با سود در بورس فروخت. اگر کسب‌وکار ضعیف عمل کند، ارزش سهم کاهش می‌یابد و سرمایه‌گذار ممکن است بخشی یا تمام سرمایه‌گذاری را از دست بدهد.
سهام معمولاً ریسک بیشتری نسبت به اوراق قرضه دارند زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد که سهام خوب عمل کند. با این حال، زمانی که نوبت به معاملات سهام می رسد، پتانسیل کسب بازده بالاتری وجود دارد. شرکت ها سهام خود را به دلایل مختلفی مانند توسعه محصولات جدید، گسترش به بازارهای جدید یا حتی پرداخت بدهی می فروشند. اولین باری که یک شرکت سهام را می فروشد، عرضه اولیه عمومی (IPO) نامیده می شود.
باند چیست؟
اوراق قرضه نوعی سرمایه گذاری است که برای کمک به دولت ها و شرکت ها برای جمع آوری پول طراحی شده است. می توان آن را به عنوان یک نوع وام در نظر گرفت. مالکیت سهام و سود سهام وجود ندارد، اما سرمایه‌گذارانی که اوراق قرضه خریداری می‌کنند، پرداختی را به صورت سود دریافت می‌کنند.
به عنوان مثال، شرکت A باید برای یک پروژه خاص 2 میلیون دلار جمع آوری کند. تصمیم می گیرد برای جمع آوری پول، یک اوراق قرضه 3 ساله به سرمایه گذاران ارائه دهد. سپس سرمایه‌گذار اوراق قرضه را به قیمت انتشار خریداری می‌کند و شرکت الف بابت پول پرداخت شده برای اوراق، سود سرمایه‌گذار را می‌پردازد. پس از سررسید اوراق، شرکت ارزش اسمی اوراق را به سرمایه گذار بازپرداخت می کند.
بنابراین، اوراق قرضه برخلاف سهام دارایی های با درآمد ثابت هستند. درصد سود از قبل تعیین شده است. اوراق قرضه توسط آژانس های رتبه بندی اعتباری مانند مودی و استاندارد اند پور برای کمک به سرمایه گذاران رتبه بندی می شوند.
به طور کلی دو نوع اوراق قرضه وجود دارد، اوراق قرضه دولتی و اوراق قرضه شرکتی. وقتی دولت به پول نیاز دارد، آنها فقط می توانند اوراق قرضه منتشر کنند. کسب و کارها به جای درخواست وام یا اضافه برداشت از بانک، اوراق قرضه صادر می کنند، زیرا نرخ بهره اوراق قرضه ارزان تر است و بازار اوراق قرضه شرایط بهتری را ارائه می دهد.
سهام در مقابل اوراق قرضه
هنگامی که اوراق قرضه و سهام مقایسه می شوند، اوراق قرضه سرمایه گذاری مطمئن تری در نظر گرفته می شود. توجه به این نکته ضروری است که اوراق قرضه کاملاً بدون ریسک نیستند و فقط در صورت ورشکستگی اولویت دارند.
داشتن سهام پتانسیل بیشتری را برای بازده ارائه می دهد، اما اوراق قرضه با نوسانات نزولی بسیار کمتری همراه هستند. سرمایه گذاری اوراق قرضه نقش کلیدی در متعادل کردن و کاهش نوسانات کوتاه مدت مرتبط با سهام ایفا می کند.
صندوق سرمایه گذاری مشترک
سهام و اوراق قرضه با طبقات دارایی مشخص می شوند. از سوی دیگر، صندوق های سرمایه گذاری، ابزارهای سرمایه گذاری تلفیقی هستند. در یک صندوق سرمایه گذاری مشترک، پول جمع آوری شده از سرمایه گذاران مختلف با هم جمع می شود تا انواع مختلفی از اوراق بهادار خریداری شود. یک صندوق مشترک به سرمایه گذار تنوع فوری می دهد.
صندوق های سرمایه گذاری مشترک با سهام یکسان نیستند. هنگامی که در یک صندوق سرمایه گذاری مشترک سرمایه گذاری می کنید، مالک سهام سرمایه گذاری شده در آن نیستید، بلکه مالک بخشی از صندوق هستید. علاوه بر این، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک معمولاً توسط مدیران صندوق در شرکت‌های مالی مدیریت می‌شوند. هنگامی که یک سرمایه گذار یک صندوق را خریداری می کند، هیچ کنترلی بر آنچه وارد یا خارج از صندوق می شود وجود ندارد. بنابراین، سرمایه گذاری در یک سهام یا اوراق قرضه خاص وجود ندارد، بلکه ترکیبی از دارایی های مختلف است. همچنین هزینه یا پورسانتی نیز باید پرداخت شود.
خوراکی های کلیدی
سرمایه گذاران بین سهام و اوراق قرضه تصمیم نمی گیرند بلکه در مورد نسبت این دو در پرتفوی خود تصمیم می گیرند. از آنجایی که سهام و اوراق قرضه دارای مزایا و معایب خاص خود هستند، سرمایه گذار با توجه به اهداف مورد نظر و تحمل ریسک در مورد نسبت تصمیم می گیرد.
پس از تصمیم گیری، سرمایه گذار تصمیم می گیرد که از کدام وسیله برای اجرای چنین انتخاب های تخصیص دارایی استفاده کند. وسیله سرمایه گذاری می تواند صندوق های سرمایه گذاری مشترک، صندوق های قابل معامله در بورس یا اوراق بهادار فردی باشد.
هیچ کانال سرمایه گذاری واحدی وجود ندارد که برای هر سرمایه گذاری بهترین باشد. سرمایه گذاری ها معمولا بر اساس چهار معیار است، یعنی سن، درآمدزایی، مدت زمان تا زمانی که پول مورد نیاز است و تحمل ریسک.
منابع بیشتر
از شما برای خواندن راهنمای CFI در مورد سهام، اوراق قرضه و صندوق های سرمایه گذاری متشکریم. به منظور کمک به شما برای تبدیل شدن به یک تحلیلگر مالی در سطح جهانی و پیشبرد حرفه خود به حداکثر پتانسیل خود، این منابع اضافی بسیار مفید خواهند بود:
